24 augustus. Van Lee Vinning naar Mammoth Lakes

Vanochtend om zes uur op vanwege de knetterharde wind die ons al een paar dagen parten speelt. We willen tegen half acht op de fiets zitten omdat het tegen 11.00 uur  echt hard begint te waaien en ongelukkig genoeg hebben wij hem tegen.
Ontbijtje bij Nichley’s waar je door de koffie en de broodjes de krant kon lezen. Het eitje daarentegen was perfect, voor Ben sunny side up en voor Anette en mij over easy heerlijk. Voor de koffie hebben we wel een oplossing, Amerikaanse koffie is vaak zeer slapjes, een schepje oploskoffie erbij dan is het goed te drinken.
Volgens plan stappen we om half acht op de fiets, en wat is het mooi om zo vroeg op de fiets te zitten, de natuur slaapt nog een beetje, Mono Lake en de vulkanen waar we nu langs rijden liggen er nog wat vaal bij, nu weet ik ook wel weer waarom ik zo graag op de fiets zit, je beleeft alles zo intens.
De vale kleur van de natuur is een uurtje later al heel anders, mooi van kleur en het wordt met het uur mooier.  Genieten in het kwadraat.
Na ca. 30 kilometer voornamelijk klimmen , wat ons alle drie vandaag goed afgaat, komen we bij een mooie picknickplaats aan. De eekhoorntjes (shipmunks) en allerlei vogels waaronder een specht lopen je vlak voor de voeten, heel leuk en bijzonder.
Dan komen we eindelijk bij de afdaling aan maar we waren er al bang voor, de wind stak behoorlijk op en zelfs het dalen werd harken.
Tegen 13.00 uur kwamen we aan bij ons motel een Motel 6, we hadden een half jaar geleden al geboekt en om 2 kamers naast elkaar gevraagd, maar dat ging niet lukken. 1 kamer was al schoon en de ander zou om 15.00 uur klaar zijn.
Dan maar een pilsje op het terras vlakbij, ook geen straf, en boodschappen doen in de supermarkt.
Gelijk maar lid geworden van de supermarkt, scheelt toch weer 10,- dollar. We letten op de kleintjes.
Op weg naar de supermarkt kwamen we een Bakkerij tegen Schat’s, geheten, die zie je niet zoveel dus naar binnen en een krentenbrood en wat croissantjes gekocht, oh wat zag alles er lekker uit en Anette zag wat eclairs en soort veredelde puddingbroodjes maar dan half zo groot. Die moesten er ook bij, tot we de rekening kregen, meer dan 7 dollar per stuk, we hebben ze niet genomen, we moeten op de kleintjes letten.
Ik was de gelukkig met de 2 lege tassen achterop en met ca. 15 kg aan boodschappen terug naar het motel, uiteraard bergopwaarts.
Inmiddels was het vier uur dus terug naar het motel voor het inchecken van de tweede kamer, deze was nog niet klaar en de lady at the front desk was ook niet al te vriendelijk, er waren maar 4 schoonmaaksters voor het hele gebouw. Meestal zijn de Amerikanen supervriendelijk maar in hotels laat het nog wel eens te wensen over.
Gelukkig was de kamer even later klaar en konden we een hapje gaan eten in het restaurant tegenover het motel. En tot onze verassing speelde er een saxofonist met als klap op de vuurpijl het nummer take five van Dave Brubeck, onze avond kon niet meer stuk.
Morgen gaan we naar Devil’s postpile en Rainbow Falls, dit is een nationaal monument met basalt pilaren, basalt lava stroomde 82.000 jaar geleden hier naartoe, niemand weet precies van welke lavabron dit ontstaan is, toen de lava afkoelde ontstonden er 6 kantige basalt kolommen.
Dit is een heel bijzonder fenomeen, nergens ter wereld is dit zo te zien.  
Vandaag hebben we 53 kilometer gefietst, met een gemiddelde van 11,2 kilometer per uur. Hier hebben we 4,23 minuten over gefietst. 735 meter geklommen en we zitten op een hoogte van 2408 meter met een prima temperatuur van 29 graden.