23 augustus. Mono Lake en Panum Crater

Vandaag hebben we allel tijd dus we zetten geen wekker en gaan tegen kwart voor acht ontbijten, dat beviel bij Nicely’s wederom ontzettend goed. We hebben een ander plan voor onze lunch bedacht, we hebben de juiste modus nog niet helemaal gevonden dus gaan we naar het kleine maar knusse supermarktje en kopen een brood en een pot jam.
We gaan naar Mono Lake en kunnen dit besluipen via 2 wegen, de doorgaande weg die ongeveer 18 kilometer is of de onverharde die ca. 10 kilometer is maar waarvan we niet weten hoe hobbelig die is.
We kiezen voor de laatste optie, het uitzicht is werkelijk prachtig de ene foto na de andere wordt geschoten en menig filmpje is gemaakt. De weg valt niet mee, weer veel kuilen en grote kiezelstenen het is soms een gevecht om op de fiets te blijven zitten.
Maar dan komen we aan bij Mono Lake en het is fantastisch, we lopen er zeker anderhalf uur rond en ik krijg het gevoel dat de aarde vergaan is en opnieuw geboren, zo stil en surrealistisch, echt heel mooi om dit te mogen ervaren.  
De alkali vliegjes zijn en grote getale aanwezig maar volgens mij hebben de watervolgels hun ontbijt al achter de kiezen en zijn nog lang niet toe aan de lunch, tevreden dobberen ze in het zoute water en de vliegjes zitten als een zwarte klomp op de kalkstenen.
Tevreden beginnen we aan de lunch en wat een meevaller, het brood is redelijk weg te krijgen en voor het eerst spoelen we het niet weg met water en koffie.
Dan gaan we door naar Panum Crater dit is een jonge vulkaan zo’n 40.000 jaar oud. Via een nog beroerder zand/kiezelpad met vuistdikke kiezelstenen banen we ons een weg naar de krater. We hebben de trail via een zanderige rim gelopen, op de top heb je een prachtig uitzicht op de Sierra Nevada en het gehele Mono Basin. Ook weer een hele aparte ervaring en ook hier voel je je weer een nietig mensje op deze aarde.
Terug maar weer via het beroerde kiezelpad, op de grote weg aangekomen worden we bijna van de weg geblazen, wat een wind we staan bijna stil op de fiets, de sticker is van de pet van Ben gewaaid (of het hier is gebeurd weten we natuurlijk niet zeker).
Bij het hotel aangekomen hebben we nog voor de zekerheid een bandenplaksetje gekocht, we zaten aardig op reserve.
Anette en ik zijn nog even naar het Visistors Center gefietst om een petje te scoren maar deze was helaas dicht, daar kwamen we er wel achter dat we een dag achterlopen. Volgens 2 bezoeker die ook voor de dichte deur stonden was het dinsdag, wij waren in de volle overtuiging dat het maandag was.
Al met al was dit een hele ontspannen dag waar we heel veel moois hebben mogen meemaken.
We hebben 33 kilometer gefietst met een gemiddelde van 13,7 kilometer per uur een 213 meter geklommen.