25 augustus. Devils Postpile en Rainbow Falls

Vandaag hoeven we niet vroeg op te staan omdat we een rustdag hebben en de tijd aan onszelf.
Ik word al vroeg wakker van al het kabaal dat je in de hotelkamer hoort, deuren die hard dichtslaan, hotelgasten die gaan douchen, de motel 6 is niet het meest stille hotel. Anette is er ook al uit. We gaan een kop koffie in de lobby van het hotel halen. Anette heeft vannacht tegen half een ongewenst bezoek aan de deur gehad, mensen probeerden de kamer binnen te komen, dit lukte niet, wel erg ongemakkelijk als je alleen op een kamer ligt. Tien minuten later kwamen ze weer nu met een medewerker van het hotel, die met een zaklamp in de kamer scheen terwijl Anette net heel voorzichtig het gordijn openschoof. Excuses werden gemaakt maar er stonden wel 2 mensen met al hun bagage voor de deur. Onbegrijpelijk.
We ontbijten op de kamer en gaan op pad, met de bus naar Devil’s postpile en de waterval.
Het is een rit van ongeveer 45 minuten met een smalle weg, wij dachten dat het een eenrichtingsweg was maar dat bleek niet zo te zijn. Er kwamen nog wel wat afgrondjes aan te pas en daar ben ik niet zo van, Anette stelde me wel gerust door te zeggen dat de chauffeur heus wel ervaring had.
Veilig kwamen we aan bij het startpunt van de wandeling, op naar Devil’s postpile. En wat is dit ook weer een bijzondere ervaring, de wandeling er naartoe is al erg bijzonder maar de lagen basalt op elkaar gestapeld ook, heel apart om te zien. Toen door naar de waterval, de beloofde 2 mijl er naartoe bleek niet helemaal te kloppen. Het was een stuk langer maar we hadden alle tijd.
De waterval was mooi maar we hadden alle drie wel iets meer spektakel verwacht. Het is niet anders en ook deze wandeling was zeer de moeite waard.
Bij het beginpunt aankomen hadden we mazzel, de bus kwam net aanrijden, we konden nog net een ijsje kopen en hup zo de bus in.
Anette en ik gingen achter een man zitten compleet in outdoor tenue. We zaten nog maar net of hij zei, are you sure you’ll sit behind me lady’s because I smell quite well. We dachten eerst nog dat het een grapjes was maar keer’l wat meuren. Echt niet te harden, we zijn drie rijen verderop gaan zitten maar het was niet te harden. Deze outdoor man had volgens mij een jaar in de bush bush gewoond zonder van de heldere beek gebruik te maken waar wij langs hadden gelopen.
Toen we ietwat van de geur waren bekomen keek ik voor me en zag op een aanplakbiljet staan dat er chauffeurs voor deze ritten gezocht werd, expliciet werd er bij vermeld dat ervaring niet nodig was. Dat zit toch een stuk minder prettig in de bus. We moesten 2 keer overstappen en stinkie ging vrolijk met ons mee in de bus richting de stad.
’s Middags lekker rustig aangedaan, aan het einde van de middag kwam de General Manager van het hotel eerst bij Anette haar een aantal vragen stellen, wat is je naam, is dit jou hotelkamer, ben je alleen? Toen kwam hij bij ons met dezelfde vragen.
Nu denken we dat de kamer van Anette niet betaald is door het geharrewar de dag daarvoor met de baliemedewerksters die zeer onvriendelijk waren toen we nog niet op de kamer konden omdat deze niet schoongemaakt was. Volgens ons hebben ze in hun chagrijn vergeten haar kamer niet in rekening te brengen alleen die van ons.
Dat verklaart waarschijnlijk ook de indringers vannacht bij haar kamer, waarschijnlijk is er gedacht dat deze kamer nog vrij was. De General Manager zou er nog op terugkomen maar we hebben hem nog niet gezien.
De dag van morgen brengt ons een lange tocht, 70 kilometer. We gaan naar Bishop waar het morgen 35 graden is. Maar volgens ons routekaartje is het voornamelijk dalen, we zullen zien.