13 augustus. Van Napa naar Dixon

Het belooft vandaag een warme dag te worden ca. 35 graden, dus we zijn vroeg uit de veren.
Om zeven uur fietsen we vanaf Nappa naar Dixon  zo’n 75 kilometer. Het eerste uur zitten we bibberend op de fiets van de kou. Zo’n 12 graden met korte broek en een dun vestje. In de wetenschap dat we het nog warm krijgen vinden wij dit goed te doen.
Ik moet nog even vermelden dat er twee helden in onze groep zitten.
Ben maakte gisteren in de afdaling een enorme zwieper naar links whow,  dat was op het nippertje, een slang ontweken, ik zat vlak achter hem en constateerde dat het een plastic lint was.
Anette is de tweede held, ze zoefde vandaag naar beneden met een persoonlijk record van 31 kilometer per uur, nog wel een beetje met bibberende knieën, maar mevrouw Delgado wordt met de dag beter. Dikke pluim.
We reden vandaag weer een groot aantal kilometers over drukke wegen waar het verkeer in een constante stroom langs ons heen raast. Gelukkig zijn de fietspaden nu aardig breed zodat we minder het gevoel hebben met een kamikaze actie bezig te zijn. Goed te doen.
Vlak voordat we bij het hotel aankwamen nog even drank ingeslagen, de eigenaar vertelde trots dat hij een groot fan van het Nederlands voetbal elftal is. Vooral Ruud Gullit en Marco van Basten zijn favoriet, hij wist zich zelfs nog een aantal goals te herinneren. Leuk gesprek gevoerd.
Tegen 12.45 kwamen we al aan bij het Best Western hotel in Dixon, in een aardig vlot tempo hebben we het traject gedaan, 17,4 km per uur gemiddeld. Dat is gezien de volle bepakking, een aantal keren fout rijden door slecht aangegeven routes en vaak stoppen voor verkeerslichten een prima gemiddelde.
Een half uurtje later konden we onze kamer betrekken en na een heerlijke duik in het zwembad waren we weer helemaal boven Jan.
Lekker gegeten bij Denny’s, waar het wel uitgestorven leek heel apart, voor de Covid hingen ze er met de benen buiten.
Morgen een zware dag 38 graden en 85 kilometer voor de boeg.