13 september. Van Los Banos naar Gilroy

Vanochtend gaan we weer vroeg op pad. Er wacht ons een lange en heuvelachtige tocht.  Eerst ontbijten, ze hebben zelfs plakjes kaas en krentenbrood. De lunch is dan ook zo geregeld bij de baliemedewerkster we mogen wat extra krentenbroodjes meenemen, gratis en voor niets.
Wat een misbaksel van een tocht, deze had nooit geboren mogen worden. Maar helaas, hij staat op het programma dus doorbijten, en dat is nog heel zacht uitgedrukt. Volgens Ben is deze tocht naar de poorten van de hel. Het is een tocht die van begin tot eind een eindeloze stroom auto’s en vooral vrachtwagens voortbrengt die op topsnelheid langs ons heen razen. De vrachtauto’s ruiken soms best wel lekker, vooral die knoflook en hooi vervoeren, de zandauto’s zijn wat minder, je huid wordt compleet gezandstraald. Vanaf het begin hebben we de wind tegen, windkracht 7 met windvlagen die je soms van de weg af blazen. We rijden gemiddeld 14 kilometer per uur en we zijn nog niet eens aan de heuvels begonnen. Na vier uur zwoegen hebben we er 30 kilometer op zitten, we moeten er nog 50 dat geeft de burger geen moed. De vrachtauto’s blazen je soms ook van de shoulder af. Soms is er geen shoulder en moeten we lopend de heuvel op, kilometers lang. Is er dan niets goeds te vertellen over deze tocht? Jazeker wel. Een perfecte temperatuur, de omgeving is prachtig jammer dat je er niet meer van kunt genieten. Onderweg zien we regelmatig prairie hondjes, wat zijn ze leuk. Ook zijn we veilig over gekomen, waarbij Anette en ik een diepe buiging voor Ben maken, die heeft wel 80 kilometer tegen de felle wind in voorop gefietst, al harkend zich een weg banend door de enorme troep die aan de kant van de weg ligt.  Van het etenswaar dat er ligt kun je zo een lekkere spaghettisaus maken, knoflook, uien, tomaten, noem maar op. Ook groeit er meer onkruid, struikjes etc. op de shoulders dan in de weilanden. Onderweg staan overal langs de kant van de weg borden waarop staat dat het verboden is zwerfvuil te storten op straffe van 1000 dollar niet zomaar wat maar de Amerikanen zou het een worst wezen. Ik heb nog nooit zoveel afval gezien als in de bermen van Amerika.
Het inchecken in het hotel verliep voorspoedig en we hebben twee mooie grote kamers met een enorm bed.  We hebben de maaltijd genuttigd bij Brew city burgers met uiteraard een heerlijk biertje erbij. De totale fietstocht was 85 kilometer met een gemiddelde van 14 kilometer per uur en we hebben 603 meter geklommen en zes uur op de fiets gezeten zonder een zeer achterwerk. De totale duur van de tocht was ruim acht uur.
Ook hebben we onderweg bij een fruitstalletje verse mangoschijven met uiteraard Tajin kruiden gegeten. We zijn zo dol op deze kruiden dat we vanavond bij een Mexicaanse supermarkt ze hebben aangeschaft voor thuis.
Morgen gaan we lekker winkelen in de Mall van Gilroy. Deze stad staat overigens bekend als de garlic capitol of the world.