12 september. Van Patterson naar Los Banos

Gisteravond hebben we nog een tijdje buiten gezeten maar naast de leuke tuin was er bij het zwembad een ongelofelijk kabaal. Een rumoerige Mexicaanse familie die zo hard schreeuwde dat we elkaar niet meer konden verstaan. Moeders lag met de telefoon aan haar hand gekluisterd op een ligbed. Anette trok het niet meer en vroeg vriendelijk of het ook iets zachter kon. Moeders keek haar aan alsof ze uit een ei kwam, waarschijnlijk wist ze niet dat kinderen ook een harder en zachter knop hebben. We zijn uiteindelijk maar weer naar onze hotelkamer vertrokken.
’s Ochtends worden we getrakteerd op een luxe ontbijt maar nog geen lunch, in het kleine supermarktje bij het hotel hadden ze alleen maar zoete muffins en ander klef spul. Bij de balie maar even gevraagd of we tegen betaling een lunch mochten maken van het ontbijtbuffet. En kijk aan weer zo’n aardige dame die zegt dat er ontbijt pakketjes klaar staan om gratis mee te nemen voor mensen die haast hebben. Om misverstanden te voorkomen leg ik uit dat we wel graag willen ontbijten en het is geen probleem, ontbijten en gratis een pakketje meenemen, wat een service.
De route is wederom vlak en begint lekker rustig, brede vlakke asfaltwegen met weinig verkeer.  Het venijn zit hem dan ook niet in de hoogte of de hitte. De honden zijn probleem nummer een. Als een pijl uit de boog stuiven ze het erf af, waar ik ze met een oerkreet en wat andere termen het erf weer op schreeuw.  Het is wel lastig al die agressieve honden, soms komt er een grote vrachtwagen links naast je rijden, terwijl er rechts een huis opdoemt, als daar een hond van het erf af komt stuiven kun je geen kant op. Als klap op de vuurpijl komt er nog wat van het erf af waggelen, ca. 12 puppy’s die al kwispelend (ze hebben het nog niet goed geleerd van moeders) op ons af komen stuiven. Dat maakt dan wel weer veel goed. Probleem nummer twee is vandaag de gps die stuur ons tot twee keer toe naar een zandweg, zover we kunnen kijken is het zand dus niet handig, liever een stuk omrijden dan maar. Onderweg zien we veel vervallen huizen met een ongelofelijke hoeveelheid troep om de deur. Hier wonen veel Mexicanen, wat kunnen die een troep maken, gooien gewoon alles van zich af.
Het laatste stuk van de route wordt weer wat drukker, vrachtauto’s met dubbele laadbakken vol met tomaten rijden af en aan. Ook veel ander vrachtverkeer dendert de weg over, geconcentreerd rijden we over de smalle shoulders.  Vlak voor aankomst in Los Banos zien we weer een fruitkraam met inmiddels onze favoriete fruitmix. De rem erop, daar kunnen we echt niet meer langskomen zonder wat te kopen.
Bij de Travelodge wachtte ons een onaangename verassing, de eigenaar was niet van plan om ons in te checken via Expedia waar we een half jaar geleden geboekt hadden. We konden wel rechtstreeks bij hem een kamer boeken. Dat is een probleem want dan moeten we het via Expedia afzeggen en dat kan op zo’n korte termijn niet meer. Naar veel heen en weer gesteggel zijn we uiteindelijk boos vertrokken, wat een inbreker. We hebben ingecheckt in La Quinta Inn, een prima kamer en nog goedkoper ook. We hebben dag afgesloten met een koud Chinees buffet.
Morgen wacht ons een lange rit  naar Gilroy, ca. 78 kilometer maar wel een hele drukke weg en heuveltje op en af.