30 augustus. Van Ridgecrest naar Lake Isabella

De wekker is gezet en om vier uur gaat hij af, wat een waardeloze tijd om op te staan maar het kan niet anders, de tocht van vandaag wordt loodzwaar mede door de extreme hitte. Het is een lange tocht met veel klimwerk en omdat het 41 graden wordt proberen we om zoveel mogelijk kilometers te maken in de vroege ochtend. Dat betekent in het pikkedonker weg. Om vijf uur zitten we op de fiets. Omdat de dynamo van Ben het niet meer doet, staat Ben zijn kop positie het eerste uur af aan Anette, dan Ben en ik als laatste zodat we volop van het licht van de twee fietsen kunnen profiteren.
Als we een uurtje onderweg zijn wordt het al wat lichter en wat is dat een mooi gezicht de zon die langzaam boven de bergen uitkomt. De navigatie van Ben stuurt ons binnendoor om bij de Walker Pass te komen in plaats van de omweg via de highway, dat past ons wel. Maar aangekomen bij de binnendoor weg gaat het feest niet door, mulle gravel zover we  kunnen kijken. Diep ademhalen en ons verlies nemen, de veel langere weg wordt ingeslagen zonder gemopper.
Als we bij de Walker Pass aankomen is het al aardig warm, we moeten ca 17 kilometer klimmen en 1080 meter overbruggen met stukken van 8%.
Wat een gezwoeg, nat van het zweet proberen we af en toe schaduw te vinden bij de Joshua Tree’s die sporadisch langs de weg staan.
Boven gekomen hebben we elkaar een knuffel gedaan, het voelt als een mega prestatie in deze verzengende hitte. Nu afdalen en we zien er alle drie stilletjes wel wat tegenop. Gisteravond hebben we de pas nog even op internet bekeken en juist op die dag is er iemand verongelukt. Dus oppassen ze rijden hard en er is geen fietsgedeelte.
Gelukkig komen we zonder kleerscheuren beneden, nu de laatste 35 kilometer nog en die vallen vies tegen, moordend heet en bijna al het water op. Gelukkig komen we nog een winkeltje tegen waar we koude blikjes cola en een snickers kopen, wat is dat zalig.
We stoppen steeds vaker omdat het niet te doen is in de brandende zon. Onze laatste stop is bij een supermarkt zo’n 5 kilometer voor ons hotel.
Anette en Ben zijn misselijk van de inspaning. In de koele supermarkt komen we allemaal weer wat bij zinnen en nu de laatste loodjes met nog een pittige klim.
Bij het hotel aangekomen treffen we een heel vriendelijke eigenaar die een van de 2 kamers nog niet schoon heeft, dat is helemaal niet erg want  het is nog geen inchecktijd. We zitten op de kamer van Anette uit te hijgen als er op de deur wordt geklopt, de eigenaar brengt ons, omdat de kamer nog niet schoon is, 3 biertjes en een chicken Alfredo voor het ongemak zo lief en hij wil er niets voor hebben.
Als we zijn bijgekomen gaan we eten bij een Mexicaans restaurant dat 1 kilometer verderop ligt, wel met de fiets want het is en nog loeiheet en we zijn te beroerd om nog energie te verbruiken.
Prima maaltijd, als we weg willen fietsen heeft Ben de beide banden lek. Tja lopend terug dan maar.
Morgen hebben we de laatste tocht van de komende week en die gaat naar Bakersfield, door de lengte  zo’n 90 kilometer ook wel weer zwaar. Daarna gaan we een weekje van de luxe van onze huurauto genieten.