8 september. Van Oakhurst naar Merced

Alweer een luie dag, we zouden bijna vergeten waarvoor we gekomen zijn, fietsen! Om acht uur slenteren we richting ontbijtzaal en nuttigen in alle kalmte ons ontbijt.
Anette en ik gaan nog even zwemmen en Ben prutst wat in de hotelkamer. Lekker relaxed. Tegen 11.00 uur vetrekken we richting Merced, we nemen de 49 naar Mariposa een rustige binnendoor weg, we hebben alle tijd. We kunnen pas om drie uur inchecken, als we geluk hebben en er is een kamer schoon dan kan het vaak wel eerder. Tegen half een komen we bij ons hotel de Merced Inn en suites aan. De naam beloofd heel wat. Als we de parkeerplaats opdraaien zien we een aantal politieauto’s staan. De politieagenten proberen een ruzie te sussen, nou dat beloofd zeker wat. De hele benedenverdieping van het hotel zat vol met louche figuren. De boodschappenkarretjes stonden naast de kamers opgestapeld met ongelofelijk veel troep. Zeer onbehagelijk keken we elkaar aan, we voelden ons allerminst veilig. Gaan we hier slapen? In deze gribus? Woorden waren niet nodig, omdraaien en wegwezen. Gelijk Expedia gemaild maar die geven niet thuis, niet opkomen dagen is gewoon betalen. Dat moet dan maar. Gelukkig hebben we alle tijd, eerst even naar Enterprise om te controleren of we inderdaad de auto daar in kunnen leveren en gelukkig stelde de aardige medewerker ons gerust, geen probleem voor vijf uur moest de auto op de parkeerplaats staan.  Op zoek naar een hotel, Motel 6, Quality Inn, Best Western en ga zo door de keuze was reuze. Motel 6 dan maar, wel eerst de kamers bekijken want dat valt nogal eens tegen en we hebben een hoop bagage bij ons en drie fietsen. Bij de kamer aangekomen waande ik met in Madurodam, dat gaat echt niet lukken, ook niet bij de rest van de wat betaalbare hotels. Dan maar naar de Marriot Inn, wel wat duurder maar een mooie grote betaalbare kamer. Helaas op de 1e verdieping zodat we alles in de lift moesten proppen. Die was niet gediend van zoveel gewicht en met het alarm erop ging hij tergend langzaam omhoog.
Onze fietsen mogen in de vergaderkamer van het hotel staan die vannacht op slot gaat. Dat is nog eens service. Om vier uur vertrekken we om de auto in te leveren, dat gaat gelukkig goed. Ben zet de fietsen weer in elkaar met 43 graden in de schaduw en dan fietsen we in slow motion naar een restaurant (allemachtig wat is het heet). Ben kon het niet aanzien dat alle fietsen er tamelijk haveloos uitzien en besluit om alle fietsen nog even na te kijken en te poetsen. Het is bloedheet in de vergaderzaal. Het zweet loopt in straaltjes van hem af. Topper.
Anette en ik gaan bezig om de tassen weer te reorganiseren, morgen hebben we geen auto meer om alles in te dumpen, dus efficiëntie is vereist.
Morgen wacht ons een redelijk vlakke tocht van ongeveer 55 kilometer naar Turlock. Dit lijkt een appeltje eitje maar de zwaarte zit hem nog steeds in de hitte, 43 graden maar wel de laatste bloedhete dag.